Esta escultura de vulto redondo, inspirada nun cruceiro do Santuario da Virxe do Corpiño de Lalín en Pontevedra, foi realizada en 1923 polo escultor Francisco Asorey González (Cambados, Pontevedra, 1889 - Santiago de Compostela, 1961), ano no que tamén se expón no Salón de Outono de Madrid.
É a representación dunha muller en vésperas de dar a luz que, axeonllada e en actitude oferente, acode a San Ramón Nonato para pedirlle que o seu fillo naza ben. Pero, ademais, é a encarnación da Galicia rural e tradicional. A muller vai ataviada con vestimenta galega, loce unha saia estampada vermella sobre a que leva un mandil negro. Cruzado sobre o seu peito, un mantón en tons ocres con flocos anudados que colgan sobre o seu ventre cun pendentif de metal dourado coa imaxe da Virxe. Cubríndolle os ombreiros, unha manteleta ricamente decorada con relevos e tachonada con puntas e cravos que brillan a modo de abalorios de acibeche. Completan a súa indumentaria senllos pendentes longos de metal e un pano vermello con flores de vivas cores anoado á cabeza e enmarcando o seu rostro no que salienta unha mirada case transparente.
A muller porta na súa man dereita unha longa vela rizada e na esquerda unha pequena imaxe de San Ramón, de feitura popular, vestido con roquete sobre túnica vermella, portando como atributos unha custodia por ter recibido a comuñón de mans dun anxo na hora da súa morte e unha palma cinguida por tres coroas que simbolizan a castidade, a elocuencia e o martirio.
A talla está executada cun gran naturalismo e detallismo ao que tamén contribúe unha policromía aplicada sutilmente de xeito que non se enmascarasen as calidades da madeira e ten unhas dimensións de 82 cm. de alto, 53 cm. de largo e 48 cm. de profundidade.
Tras formar parte da colección de D. Ramón Bauzá, o mecenas lucense D. José Fernández López adquiriuna para doala ao Museo de Lugo.